Μια αυγή στις αρχές του χειμώνα ο μικρός Θοδωρής Μαυροζούμης ξυπνά από την απόλυτη ησυχία που βασιλεύει μέσα και έξω από το σπίτι του. Κοιτάζει έξω από το παράθυρο, βλέπει ένα λευκό πέπλο να σκεπάζει τα πάντα και οι χιονονιφάδες ακόμη πέφτουν! Δεν χάνει καιρό, φορά το μπουφάν πάνω από τις πιτζάμες του και ορμάει στο απέναντι πάρκο. Μια έκπληξη τον περιμένει: ένας αγριάνθρωπος, γυμνός από τη μέση και πάνω πλένεται στα παγωμένα νερά της
λίμνης.
Είναι άραγε τρελός; Μπα, όχι, ούτε τρελός είναι, ούτε αγριάνθρωπος. Είναι ο μελλοντικός φίλος του, ο Κλοντό. Με ένα “μη φοβάσαι” και ένα χαμόγελο ξεκινάει μια πολύ δυνατή φιλία ανάμεσα σε έναν πιτσιρίκο και έναν μεσήλικα που το σπίτι του είναι χάρτινο, ταβάνι του ο ουρανός με τ’ αστέρια, για μπανιέρα έχει την λίμνη του πάρκου και μόνη του συντροφιά τον Σκύλο του. Μέσα του όμως έχει μια καρδιά χρυσή και τη σοφία όλου του κόσμου μαζεμένη.
Χρυσή καρδιά όμως έχει και ο μικρός Θοδωρής. Χρυσή καρδιά και ένα κεφαλάκι γεμάτο με απορίες…
…
Αν τα λέω αυτά, είναι επειδή με απασχολούν που και που κάποια θέματα σε σχέση με τα κορίτσια. Πως συναντάει κανείς την γυναίκα της ζωής του; Πως ξέρει ότι είναι αυτή και όχι άλλη; Από την εποχή του γάμου του Ματθαίου αναρωτιόμουν, επιπλέον, για το κατά πόσον ένα τόσο μουσικό όνομα όπως αυτό της Μελπομένης μπορούσε να συναντηθεί με ένα γελοίο όνομα όπως το δικό μου χωρίς να προξενηθούν ανεπανόρθωτες καταστροφές. Εν ολίγοις, θα ήθελα πολύ να είχα τη Μελπομένη στο πλευρό μου αυτή τη στιγμή, για να μιλήσουμε για την κατάσταση.
…
Και ποιά είναι η Μελπομένη με το τόσο μουσικό όνομα; Είναι η συμμαθήτρια και στενή φίλη του Θοδωρή που μαζί βρίσκονται σε κάθε ευκαιρία για να συζητήσουν, να ανταλλάξουν απόψεις και να πουν τους προβληματισμούς τους.
…
Μ’ αυτή είχα μάθει ότι η σιωπή δεν έχει πάντα την ίδια γεύση. Όταν την επέβαλλε ο καθηγητής των μαθηματικών, για παράδειγμα, ήταν εύθραυστη και γεμάτη από πνιγμένα γέλια. Αυτή των γονιών μου μετά από έναν καβγά που είχε ως αιτία την απόδοσή μου στο σχολείο ή τον παππού Ρομπίν ήταν βαριά και την απεχθανόμουν. Όμως αυτή που φτιάχναμε η Μελπομένη κι εγώ, γυρνώντας από το σχολείο Πολ Βαλερύ, ήταν μάλλον κρυστάλλινη, αέρινη. Μ΄ έκανε να νιώθω καλά. Καμιά φορά κοιταζόμασταν. Η Μελπομένη είχε πράσινα μάτια. Χαμήλωνε το βλέμμα της. Έκανα το ίδιο κι εγώ. Είχα γίνει εντελώς αφηρημένος. Ανάλογα με την εποχή, ξεχνούσα να κλοτσήσω τα πεσμένα κάστανα, να χοροπηδήσω πάνω στα ξεραμένα φύλλα ή ν’ αφήσω τα ίχνη από τις μπότες μου πάνω στο χιόνι, που σπανίζει στα παρισινά πεζοδρόμια.
…
Όμως αυτά που νιώθει για την Μελπομένη δεν είναι τα μοναδικά έντονα συναισθήματα του μικρού μας ήρωα. Τα όσα συνέβησαν στο πάρκο που έχουν άμεση σχέση με το νέο του φίλο, θα οδηγήσουν τον μικρό Θοδωρή σε μια περιπέτεια που τα έχει όλα. Αστυνομικούς, μυστηριώδεις κακούς, αναπάντεχους συμμάχους, πυροβολισμούς, τραυματισμούς και πόσα πόσα άλλα.
Το «Τέρμα τ’ αστεία, Θοδωρή Μαυροζούμη!», του Ζαν-Λου Κρεπό, δεν είναι μόνο ένα ανάγνωσμα περιπέτειας. Είναι ένα βιβλίο τρυφερό, ευαίσθητο, ανθρώπινο. Κάθε του σελίδα ξεχειλίζει από το ταλέντο του συγγραφέα να γράφει με τον τρόπο που εκφράζονται τα παιδιά λέγοντας κρυστάλλινες αλήθειες με τον απλό και αιχμηρό λόγο τους. Είναι ένα βιβλίο με αγωνία, πλοκή, χιούμορ, κατά του ρατσισμού, των ναρκωτικών, που εξυμνεί την φιλία. Ένα βιβλίο που εκτός από τα πολλά ωφέλημα μηνύματα, μας προσφέρει ευχάριστες ώρες ανάγνωσης και ένα αίσιο τέλος.
…
Έδειξα μετριοφροσύνη. Όμως, κατά βάθος, ήμουν περήφανος που είχα εμποδίσει αυτούς τους εμπόρους να δηλητηριάσουν κι άλλους χρήστες ναρκωτικών. Στ’ αλήθεια, τα ναρκωτικά είναι μεγάλη βλακεία. Σκοτώνουν. Κι επίσης, αν κάποιου τού λείπουν, γίνεται πολύ άρρωστος και σέρνεται κάτω σαν σφουγγαρόπανο. Είναι απαίσιο.
…
Κατά τη γνώμη μου είναι ένα βιβλίο που έχει θέση στην βιβλιοθήκη του παιδιού σας και που θα απολαύσει την ανάγνωσή του τόσο εκείνο όσο και εσείς. Η άριστη εικονογράφηση από το χέρι του Jean-Francois Martin είναι κάτι που αυξάνει την αξία του, οπτικοποιεί τέλεια τις περιπέτειες των ηρώων και σε κάνει να αδημονείς για τις επόμενες σελίδες όχι μόνο για να μάθεις την συνέχεια της ιστορίας αλλά και για να δεις τα επόμενα σκίτσα.
Κατάλληλο για παιδιά από 9 ετών και σε μετάφραση του Αντώνη Καραβασίλη σας περιμένει σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τον Δεκέμβρη του 1996 χάρη στις εκδόσεις Πατάκη.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η απρόσμενη συνάντηση ενός μικρού ζαβολιάρη μαθητή, του Θοδωρή Μαυροζούμη, με τον περιθωριακό Κλοντό οδηγεί σε μια βαθιά και ειλικρινή φιλία μέσα από την οποία ο νεαρός Θοδωρής ανακαλύπτει πτυχές της ζωής, που του ήταν εντελώς άγνωστες μέχρι τότε. Ο Κλοντό βρίσκει τυχαία, μέσα σ’ ένα σκουπιδοντενεκέ, μια μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών. Αυτό τον μπλέκει με μια σπείρα κακοποιών που επιχειρούν να τον εξολοθρεύσουν. Ο μικρός Θοδωρής κάνει τα πάντα για να βοηθήσει το φίλο του, και τα καταφέρνει, αφού πρώτα περάσει από πολλές δοκιμασίες που βάζουν σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή.
Ο Ζαν-Λουκ Κρεπό δε χάνει την ευκαιρία να ευαισθητοποιήσει τους νεαρούς αναγνώστες σε ιδιαίτερα σημαντικά θέματα, όπως το πρόβλημα των ναρκωτικών, ο κοινωνικός και φυλετικός ρατσισμός, ο σεβασμός προς τα ζώα, κ.α.
Ολυμπία Κατσένη
