Λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία στην Ελλάδα του «Uglies», κυκλοφόρησε -Απρίλιος 2010- το δεύτερο μέρος της τετραλογίας του Σκοτ Γουέστερφελντ. Ο τίτλος του; «Pretties». Φυσικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Καίτης Οικονόμου. Για να του ρίξουμε όμως μια ματιά…
Η Τάλι, όπως θα θυμάστε από τα όσα διαδραματίστηκαν στο τέλος του «Uglies», έχει επιστρέψει οικειοθελώς στην πόλη, με σκοπό να υποστεί τις χειρουργικές επεμβάσεις και να γίνει Ωραία. Μόνο έτσι -όταν οι σύντροφοί της από τον Καπνό την απαγάγουν από την ασφυκτική αγκαλιά του κράτους- θα μπορέσουν να δοκιμάσουν τα χάπια που έφτιαξε η μητέρα του Ντέιβιντ. Τα σκευάσματα που ελπίζουν ότι θα εξαλείψουν τις εγκεφαλικές κακώσεις των εγχειρισμένων, αυτές που τους κάνουν μαλθακούς, πειθήνιους και παντελώς άβουλους πολίτες. Ευκολομεταχείριστα πιόνια στα παιχνίδια των υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών.
Η ηρωίδα μας επέστρεψε, οι εγχειρήσεις έγιναν και εκείνη μεταμορφώθηκε σε μια πανέμορφη δεκαεξάχρονη κοπέλα που πλέον… πιστεύει ακράδαντα ότι όλα τα σχετικά με τον Καπνό, δεν ήσαν τίποτα άλλο παρά μια νεανική τρέλα. Αυτό που θέλει τώρα, είναι να διάγει ένα βίο ανεμελιάς & διασκέδασης και να είναι δημοφιλής στους κύκλους των Ωραίων. Υπάρχει όμως ένα μελανό σημείο. Κάτι δεν της πάει καλά σε όλα αυτά τα φωτεινά και λαμπερά που την περιβάλλουν. Λέτε οι κακώσεις στον εγκέφαλο να μην έχουν εξαφανίσει κάθε ίχνος λογικής, βάθους σκέψης, προβληματισμού και σύνεσης από το νου της;
Έχει περάσει ήδη ένας μήνας από τότε που επέστρεψε στην πόλη. Ένας μήνας στη Συνοικία των Καινούριων Ωραίων με κενές διασκεδάσεις και καθημερινά πάρτι. Πάρτι, σαν αυτό στο οποίο εμφανίστηκε κάποιος από το επαναστατικό παρελθόν της. Ο Κρόι -τον θυμάστε, είμαι σίγουρος- κατάφερε και τρύπωσε μέσα στη καλά φυλασσόμενη ζώνη. Σκοπός του να της παραδώσει τα χάπια που θα αφαιρέσουν το πέπλο στρέβλωσης της αλήθειας, που έχει απλώσει το κράτος στο μυαλό της. Η Τάλι και ο Ζέιν -αρχηγός της κλίκας που έχει εκείνη ενταχθεί προσφάτως- δοκίμασαν τα χάπια. Η θεραπεία είναι αποτελεσματική. Αφού “ξύπνησαν”, άρχισαν να οργανώνουν την αντίσταση, βοηθούμενοι από το γεγονός ότι οι έντονες συγκινήσεις ξεθολώνουν το τοπίο από το μυαλό των Ωραίων…
…
«Έσπασες τίποτα;»
«Όχι. Μόνο χτύπησα». Ψηλάφισε προσεκτικά το μάγουλό του· είχε κόκκινες γραμμές στο σχέδιο του διχτύου. «Πάντως σκοράραμε».
Η Τάλι γέλασε, φίλησε το σημαδεμένο μάγουλό του όσο πιο απαλά μπορούσε κι ύστερα έφερε τα χείλη της στο αυτί του. «Τα καταφέραμε. Είχε φοβερή επιτυχία. Νιώθω πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα».
«Μπορούμε».
«Ύστερα απ’ αυτό οι Νέοι Καπνιάδες πρέπει να καταλάβουν πως πιάνει η θεραπεία. Θα μας στείλουν κι άλλα χάπια και θ’ αλλάξουμε τα πάντα».
Ο Ζέιν τραβήχτηκε κι έγνεψε καταφατικά, για να σκύψει μετά πάνω της και να φιλήσει ανάλαφρα το αυτί της, ψιθυρίζοντας: «Κι αν τους διαφύγει αυτό που έγινε, δεν έχουμε παρά να πάμε να τους βρούμε».
…
Και αυτό θα κάνουν εν τέλει, αλλά όχι πριν αντιμετωπίσουν αρκετές προκλήσεις εντός αλλά και εκτός των ορίων της πόλης. Αυτά όμως, καθώς και άλλα πολλά ενδιαφέροντα, θα τα μάθετε όταν διαβάσετε το «Pretties», του Σκοτ Γουέστερφελντ.
Και στο δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας, όπως και στο πρώτο, ο συγγραφέας θα σας συγκλονίσει με το απαράμιλλο ταλέντο του και την ευρηματική πλοκή του έργου του. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το πρώτο βιβλίο είναι η γνωριμία με τον κόσμο που έπλασε ο Σκοτ Γουέστερφελντ. Στο δεύτερο, όντας γνωστός σου ήδη αυτός ο κόσμος, βιώνεις τα όσα διαδραματίζονται σε αυτόν με μεγαλύτερη ένταση, πράγμα που κάνει την ανάγνωση του βιβλίου μαγευτική. Η μυθιστορία γίνεται όλο και πιο εθιστική καθώς οι ήρωες του καλούνται να αντιμετωπίσουν όλο και δυσκολότερα εμπόδια. Η πορεία για την ελευθερία είναι κοπιαστική και απαιτεί ποικίλες θυσίες.
Ο παραλληλισμός και οι ομοιότητες με τα πράγματα που συναντάμε στην καθημερινότητα μας είναι κάτι που κάνει ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα κατά την διάρκεια της ανάγνωσης· αλλά και μετά από αυτήν όταν ανασκαλεύεις όσα διάβασες και αντιλαμβάνεσαι ότι δεν βρίσκονται -δυστυχώς- μόνο στις σελίδες του εξαιρετικού αυτού μυθιστορήματος. Στην ερώτηση αν το «Pretties» είναι τόσο καλό όσο το «Uglies» η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Το δεύτερο βιβλίο της τετραλογίας είναι καλύτερο απ’ το πρώτο!
Αν δεν έχετε ήδη διαβάσει το «Uglies», ξεκινήστε από εκεί, από την αρχή, το ταξίδι στον ιμπρεσιονιστικά δυστοπικό κόσμο του Σκοτ Γουέστερφελντ. Αλλιώς το «Pretties» σας περιμένει με ανοικτές αγκάλες στα βιβλιοπωλεία… εεε, που πάτε έχω και άλλα να σας πω… καλά τρέξτε να το προλάβετε. Κι εγώ αυτό θα έκανα στην θέση σας! Καλή ανάγνωση. Θα τα ξαναπούμε όταν διαβάσω το επόμενο. .-)
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η Τάλι έγινε επιτέλους όμορφη. Τώρα η εμφάνισή της είναι κάτι παραπάνω από τέλεια, τα ρούχα της υπέροχα, το αγόρι της σέξι και η ίδια φοβερά δημοφιλής. Τα όνειρά της έχουν γίνει πραγματικότητα. Αλλά πίσω από όλες αυτές τις απολαύσεις –τα αλλεπάλληλα πάρτι, τις ανέσεις της υψηλής τεχνολογίας, την απόλυτη ελευθερία– υπάρχει η βασανιστική αίσθηση πως κάτι δεν πάει καλά. Κάτι σημαντικό. Και τότε έρχεται ένα μήνυμα από το παρελθόν, από την εποχή που ήταν άσχημη…
Η Τάλι θυμάται τι δεν πάει καλά στη ζωή των ωραίων και της κόβεται κάθε διάθεση για γλέντι. Τώρα πρέπει ν’ αποφασίσει αν θα ξεχάσει αυτό που ξέρει ή αν θα παλέψει για τη ζωή της. Γιατί οι αρχές δε θα αφήσουν να ζήσει όποιος ξέρει την αλήθεια.
