Μου αρέσει πολύ, όταν βρίσκω λίγο χρόνο ελεύθερο, να κάθομαι στην αγαπημένη γωνιά του σπιτιού μου, να αγναντεύω τον Υμηττό -παλαιότερα το έκανα με την Πεντέλη αλλά τώρα πια έχουν μπει ανάμεσα μας πολυκατοικίες- και να “ταξιδεύω” έχοντας σαν όχημα τις αναμνήσεις μου. Φαίνεται ότι δεν έχω μόνο εγώ το “χόμπι” αυτό. Ένα τέτοιο “ταξίδι” της συγγραφέως Ελένης Χέλμη Μαρκεζίνη στάθηκε η αφορμή για να γράψει ένα από τα πιο συναρπαστικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Ο τίτλος του: «Ταξιδεύοντας στο χρόνο και στον κόσμο». Κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Πλατύπους με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο (βλ. δεξιά) που το κάνει να ξεχωρίζει και να τραβάει το μάτι σου αμέσως μόλις το αντικρίσεις.
Ταξίδια. Το αλάτι της ζωής για τους περισσότερους από εμάς. Κοντινά ή μακρινά. Δεν έχει σημασία. Όλα τους λατρεμένα και αποτυπωμένα στις αναμνήσεις μας. Υπάρχουν όμως και κάποια άλλα ταξίδια που η συγγραφέας τα περιγράφει με μοναδικό τρόπο στην εισαγωγή του βιβλίου. Δείτε τι γράφει: «…Ταξίδια όμως δεν είναι μόνον εκείνα που αν είσαι τυχερός πραγματοποιείς σε χώρες μακρινές, εξωτικές και ονειρεμένες. Ταξίδια ζούμε και μέσα στο χρόνο, μέσα από την καθημερινότητα μας. Αναμνήσεις από παλιές διηγήσεις ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια, μνήμες γλυκιές και ανεξίτηλες εμπειρίες ζωής. Όταν έρχονται ξανά στο νου σε ταξιδεύουν γλυκά στο παρελθόν προσφέροντάς σου ατελείωτες ώρες ηρεμίας και γαλήνης…».
Σε αυτά τα ταξίδια -τα ταξίδια στο χρόνο- είναι αφιερωμένο το πρώτο μέρος του βιβλίου της. Εκεί θα συναντήσουμε την Φλώρα που γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και τον κομήτη του Χάλλεϋ που σαν Εγγλέζος τζέντλεμαν έφτασε στην ώρα του, το 1910, στο ραντεβού του με την Γη μας. Θα μάθουμε την ιστορία ενός εβδομηντάχρονου μαύρου τηλεφώνου αλλά και τις περιπέτειες ενός όμορφου λευκόχρυσου Golden Retriever, του Άσσου. Θα δούμε -με παράδειγμα μια γειτονιά της Αθήνας στην οδό Λυκαβηττού- πως άλλαξε πρόσωπο η Ελληνική Πρωτεύουσα με το πέρασμα του χρόνου. Θα “πάμε βόλτα” με μια Lincoln Continental και θα “χαρούμε την παρέα” ενός κεραμιδόγατου, δύο αηδονιών και ενός σκύλου, του Dizzie.
Σειρά έχουν τα ταξίδια στον κόσμο, στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου η συγγραφέας αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σε κάποιες μαγευτικές γωνιές του πλανήτη μας. Η περιήγηση ξεκινά από την Νότιο Αφρική, με την Αφρικανική ζούγκλα, τα αδαμαντωρυχεία -κατεβαίνοντας στα 1200 μέτρα κάτω από την επιφάνεια- και την χώρα των Ζουλού, αυτής της περήφανης και αριστοκρατικής φυλής. Ακολουθεί η Βραζιλία και το Ρίο ντε Τζανέιρο, γενέτειρες του καρναβαλιού, της Σάμπα, του Πελέ και του Βουντού, αλλά και μια σύντομη επίσκεψη στη Μπραζίλια. Κατόπιν επιστροφή στη Γηραιά Ήπειρο, στην πόλη της μουσικής την όμορφη Βιέννη, τον καιρό που διευθυντής χορού της Όπερας ήταν ο μεγάλος Νουρέγιεφ. Από την Ευρώπη στην Βόρειο Αφρική και στη γη των Φαραώ, την μυστηριώδη Αίγυπτο, στο Αλγέρι και μια εκδρομή στην έρημο Σαχάρα. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται… Αποστολή στην άλλη άκρη της Γης, στην Άπω Ανατολή και την μαγευτική Ιαπωνία. Έπειτα διακοπές στα παραδεισένια νησιά: Η Μαδέρα στην μέση του Ατλαντικού, ο Άγιος Μαυρίκιος στη μέση του Ινδικού και η Τζαμάικα με τα εξωτικά φαγητά και τις απέραντες παραλίες με την χρυσή άμμο. Επιστροφή ξανά στην Ευρώπη με μια επίσκεψη στην Γαληνοτάτη, την πόλη των Δόγηδων, την Βενετία. Την μαγική πόλη με τα κανάλια, τα μικρά γεφύρια και τις γόνδολες. Ακολούθως η Ρωσία πριν την πτώση του τοίχους του Βερολίνου και τις πολιτικοκοινωνικές αλλαγές που την ακολούθησαν. Η επιβλητική Μόσχα, το Λένινγκραντ αλλά και το μοναστήρι του Ζαγκόρσκ. Και τέλος, η Δανία και η Σουηδία στον Ευρωπαϊκό Βορρά. Η Κοπεγχάγη, η πρωτεύουσα της πρώτης και πατρίδα του Hans Christian Andersen. Μαγευτήκατε; Που να δείτε τι θα νιώσετε όταν διαβάσετε το «Ταξιδεύοντας στο χρόνο και στον κόσμο»!
Η γραφή της Ελένης Χέλμη Μαρκεζίνη, λογοτεχνική, δροσερή και γεμάτη παρομοιώσεις που δημιουργούν στο μυαλό του αναγνώστη εκατοντάδες μοναδικές – μαγευτικές εικόνες. Εξαιρετική εντύπωση μου έκανε ο τρόπος που η συγγραφέας μεταφέρει τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις από τα ταξίδια της στο δεύτερο μέρος του βιβλίου. Μου θύμισε έντονα τον τρόπο του Νίκου Καζαντζάκη στα ταξιδιωτικά του. Δεν έχει πληροφορίες για το πώς θα πας και που θα μείνεις. Σου μεταφέρει τα συναισθήματα που ένοιωσε όταν βρέθηκε εκεί, τις περιπέτειες της και κυρίως το άρωμα και τις γεύσεις του τόπου. Όλα εκείνα δηλαδή που έχουν σημασία όταν επισκέπτεσαι μια χώρα, ή μια πόλη, και που μένουν χαραγμένα στο νου και την καρδιά σου. Λαμπρό!
Οφείλω να ομολογήσω ότι πολλές φορές κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του «Ταξιδεύοντας στο χρόνο και στον κόσμο», ζήλεψα την Ελένη Χέλμη Μαρκεζίνη για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι το πλήθος των σημείων του πλανήτη που έχει επισκεφθεί. Ο δεύτερος είναι το μοναδικό της ταλέντο να περνάει τις εμπειρίες της στο χαρτί δημιουργώντας όχι μόνο ένα λογοτεχνικό αριστούργημα αλλά και ένα εξαίσιο “ταξίδι” τόσο στο χρόνο όσο και στον κόσμο. Τα θερμά μου συγχαρητήρια.
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Άφησα το βλέμμα να πλανηθεί μέσα από το ανοικτό παράθυρο, στην απέραντη, γαληνεμένη θάλασσα του Αιγαίου, ενώ το γλυκό ανοιξιάτικο αεράκι μου χάιδεψε απαλά το πρόσωπο. Άφησα το μυαλό να τρέξει χρόνια πολλά πίσω, ελεύθερο από σκέψεις καθημερινές και άλυτα προβλήματα. Είδα ξανά το κοριτσάκι, με τα σοσόνια και την καρό σκωτσέζικη φούστα, ξαπλωμένο μπρούμυτα στο πάτωμα με ένα τεράστιο άτλαντα απλωμένο μπροστά του, να ονειρεύεται ταξίδια και να σημειώνει με χρωματιστές κουκκίδες τα μέρη και τις ηπείρους που, σαν μεγάλωνε, έπρεπε να επισκεφθεί. Το κοριτσάκι αυτό ήμουν εγώ. Και πολλές από τις τότε «κουκκίδες» στάθηκα τυχερή και πραγματοποίησα στα ταξίδια μου.
Ταξίδια όμως δεν είναι μόνον εκείνα που, αν είσαι τυχερός πραγματοποιείς σε χώρες μακρινές, εξωτικές και ονειρεμένες. Ταξίδια ζούμε και μέσα στο χρόνο. Αναμνήσεις από παλιές διηγήσεις ανθρώπων που δεν υπάρχουν πια, μνήμες γλυκιές και ανεξίτηλες εμπειρίες ζωής. Όταν έρχονται ξανά στο νου σε ταξιδεύουν γλυκά στο παρελθόν, προσφέροντάς σου ατελείωτες ώρες ηρεμίας και γαλήνης…
