Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ» το τελευταίο βιβλίο του Θανάση Βαβλίδα με τίτλο «Ορχήστρα Φαινομένων», με ποιήματα γραμμένα από το 1996 μέχρι σήμερα.
Ποιήματα δομημένα πρωτότυπα, που παραπέμπουν στα φυσικά φαινόμενα, που κινούνται και λειτουργούν μέσα στον φυσικό αλλά και στον πνευματικό χώρο και κόσμο σαν ορχήστρα.
Μια ορχήστρα που συνοδεύει πομπές μυστικές παιανίζοντας άλλοτε πένθιμα κι άλλοτε διθυραμβικά. Και όλα τούτα μέσα από αναφορές στα σύννεφα, στους ανέμους, στη βροχή, το φως και το νερό, στη θάλασσα, στις αφέγγαρες νύχτες, στον ήλιο μα και τα άστρα, στα λουλούδια, αλλά και στον έρωτα.
Πρόκειται για μια θεαματική προσέγγιση που αξίζει την προσοχή και που σίγουρα θα προκαλέσει το ενδιαφέρον.
Ο Αθανάσιος Βαβλίδας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964 και σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες. Συνεργάζεται με εφημερίδες και περιοδικά ως λογοτέχνης και κριτικός μουσικής.
Έργα του που κυκλοφορούν:
– «Ο 20ος αιώνας και η αιωνιότητα», δοκίμιο, εκδόσεις «Τα χελιδόνια», 1985.
– «Συνεργασία ή ανταγωνισμός», δοκίμιο, εκδόσεις «Τα χελιδόνια», 1986.
– «Η μουσική του χρόνου», δοκίμια, εκδόσεις «Νικολαΐδη», 1987.
– «Έτη και έτη εν ποιήσει», ποίηση, εκδόσεις «Δωδώνη», 1990.
– «Κλειστοφοβία», θέατρο, εκδόσεις «Δωδώνη», 1991.
– «Ο Μεγαλέξανδρος, ο Αστροναύτης και η Κόμησσα», θέατρο, εκδόσεις «Δωδώνη», β’ έκδοση 2003.
– «Στιγμές και στίγματα», ποίηση, εκδόσεις «Δωδώνη», 1996, β΄ έκδοση 2003.
– «Δονήσεις για μια νέα εποχή», διηγήματα, εκδόσεις «Δωδώνη, 2000.
– «Οκτώ μονόλογοι», θέατρο, εκδόσεις «Δωδώνη», 2004.
Από την «Ορχήστρα φαινομένων», ένα απόσπασμα:
Χαμένες πατρίδες
Στις κρυμμένες σελίδες
του μυαλού και του χάρτη
ζουν κρυμμένες πατρίδες
με σπασμένο κατάρτι.
Έχουν λόγια στην πλώρη
κι αναμνήσεις στην πρύμνη,
περιπλέουν τα όρη
και διασχίζουν μια λίμνη.
Ταξιδεύουν στη ράχη
του ανέμου που πνέει,
νοσταλγοί τους οι βράχοι
ιδαλγοί τους οι νέοι.
Σα σωτήριο σήμα
αναπέμπουν τις λέξεις
που αφρισμένες σαν κύμα
μαστιγώνουν τις σκέψεις.
με φωτιά και με ξίφη,
με λοστούς και λιθάρια
πολεμάνε τη λήθη
ψάχνουν νέα λιμάνια.
Μα η φωνή τους δε φτάνει
σ’ ανοιχτή μια σελίδα
του μυαλού μας χοάνη
και του χάρτη πυξίδα…
Στις κρυμμένες σελίδες
μια λευκή με ρυτίδες
έχει ο χρόνος το άρωμα
απ’ του πόνου το ζάρωμα
…και κρυμμένες ελπίδες.
