Ένα από τα θέματα που έχουν ασχοληθεί αρκετοί συγγραφείς -σε μικρό ή μεγάλο βαθμό- είναι ο κόσμος των εφήβων και ιδιαίτερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ως ενεργά μέλη της σύγχρονης κοινωνίας. Με την διερευνητική ματιά του ο καθένας από αυτούς τους λογοτέχνες, προσπαθεί να διεισδύσει και να καταλάβει τον κόσμο των σημερινών νέων, με σκοπό να περάσει κομμάτια του στο χαρτί. Δύσκολο, αν και μερικοί τα έχουν καταφέρει πολύ καλά τολμώ να πω. Βλέπεις, η απόσταση -ηλικιακή και μη- που χωρίζει έναν ενήλικα από έναν έφηβο θα αποτελεί πάντα τροχοπέδη σε μια τέτοια προσπάθεια.
Να όμως που μέσω των εκδόσεων Κέδρος, τον Μάη του 2009, ήρθε μία έφηβη κοπέλα να μας μιλήσει για τους συνομήλικούς της και τα προβλήματα τους. Το όνομα αυτής Ελπίδα Ισμαήλ, και ο τίτλος του βιβλίου της «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».
Όπως αναφέρει η ίδια σε μια συνέντευξη της στη Βασιλική Διαβάτη, για το περιοδικό TEENAGER BOOK LOVERS: «Το «Η Ελπίδα Πεθαίνει Πάντα Τελευταία» είναι ένα βιβλίο κυρίως αυτοβιογραφικό. Περιέχει ακόμα και κομμάτια αυτούσια από το ημερολόγιό μου που για μένα είναι σαν καταφύγιο για τις δύσκολες στιγμές αλλά και ένας τρόπος να εκφράσω όλα αυτά τα όμορφα ή άσχημα πράγματα που πιέζουν να βγουν από μέσα μου. Υπάρχουν φυσικά και γεγονότα που δε συνδέονται άμεσα με τη ζωή μου.»
Όλα τα προηγούμενα γαργάλισαν εντόνως ορισμένα σημεία του εγκεφαλικού φλοιού μου, και με έκαναν να ξεκινήσω την ανάγνωση του «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», της Ελπίδας Ισμαήλ, με πολύ αγωνία και πολλές ελπίδες ότι θα διαβάσω κάτι καλό… για να δούμε…
Η Τζένιφερ ή Τζένα όπως την φώναζαν, πέρασε τους πρώτους επτά μήνες της ζωής της σε ένα ορφανοτροφείο του Λονδίνου. Κατόπιν, και αφού την υιοθέτησε το ζεύγος Μπλεϊφστόουν, μεταφέρθηκε στο αρχοντικό σπίτι των θετών της γονιών, της Ελίζαμπεθ και του Τζον.
…
Ήσυχα περνούσε ο καιρός, ώσπου το κορίτσι μεγάλωσε και έγινε εννέα χρονών. Η Ελίζαμπεθ δεν έδειχνε καμία ιδιαίτερη επιθυμία να ασχοληθεί μαζί της, και καθώς ο Τζον έλειπε όλη τη μέρα στη δουλειά, η μικρούλα έμενε συνέχεια μόνη της στο δωμάτιο της. Πολλές φορές πήγαινε στη μητέρα της και τη ρωτούσε αν ήθελε να πάνε στο πάρκο κοντά στο σπίτι τους, όμως εκείνη πάντα αρνιόταν με τη δικαιολογία πως είχε πολλές δουλειές. Ήταν μικρή ακόμα για να καταλάβει τη συμπεριφορά της μητέρας της, ένιωθε όμως την έλλειψη της μητρικής στοργής και της συντροφιάς. Στο σχολείο ξεχνιόταν με τα άλλα παιδιά, στο σπίτι όμως η ησυχία και η απραξία την πλάκωναν. Και οι μέρες περνούσαν έτσι, αθόρυβα και βαρετά.
…
Βλέπεις η Ελίζαμπεθ, είχε δεχθεί -μετά τον αιφνίδιο θάνατο της δικής τους κόρης- να υιοθετήσουν ένα άλλο παιδί, μόνο και μόνο για να κάνει το χατήρι του Τζον. Από την πρώτη στιγμή ένιωσε το μωρό ξένο και αυτό ήταν κάτι που δυστυχώς δεν άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων. Όταν μάλιστα έμεινε έγκυος -εννέα χρόνια μετά την υιοθεσία της Τζένα- τα αισθήματα της προς το μικρό κορίτσι έγιναν τόσο εχθρικά που είπε στον άντρα της ότι η μικρή δεν μπορούσε πια να μένει μαζί τους.
Η νέα κόρη του ζεύγους, η Άλισον, ήρθε στον κόσμο και στο σπίτι. Και παρόλο που η Τζένα δεν υποχρεώθηκε να φύγει, δεν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι πέρασε και τα πιο ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Γεγονός είναι ότι ο Τζον προσπαθούσε να της σταθεί, αλλά η Ελίζαμπεθ είχε μάτια και χρόνο αποκλειστικά για την φυσική της κόρη.
Σκούντα-βρόντα πέρασαν άλλα επτά χρόνια και η όμορφη Τζένα έγινε 16 ετών. Σε μια ηλικία που κανονικά θα έπρεπε να τα βλέπει όλα χρωματιστά, αλλά… ο μουντός καιρός του Λονδίνου ήταν σε πλήρη αρμονία με τη μελαγχολική ψυχοσύνθεση της λες και το ένα συμπλήρωνε το γκρίζο του άλλου. Πλήρης απουσία χρωμάτων, όπως ακριβώς και στα ρούχα της… από την κορυφή ως τα νύχια στα μαύρα! Κάπου τότε έμαθε, και όχι με τον πλέον ενδεδειγμένο τρόπο, ότι ήταν υιοθετημένη…
…
– Πρέπει να σου το πω, όμως δεν είναι απλό.
– Λοιπόν, ή θα το πεις τώρα ή δε θα με ξαναδείς.
– Εντάξει, εντάξει! Όπως σου έλεγα… οι Μπλεϊφστόουν, δηλαδή ο Τζον και Η Ελίζαμπεθ, δεν..
– Δεν…;
– …δεν είναι οι πραγματικοί σου γονείς.
…
…και όλα άρχισαν να γκρεμίζονται…
Μην περιμένετε να σας πω περισσότερα. Τα υπόλοιπα επί των σελίδων του «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», της Ελπίδας Ισμαήλ!
Όταν ξεκίνησα την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου, όπως ανάφερα και παραπάνω, έλπιζα να είναι κάτι καλό. Μετά από 391 σελίδες και ένα ξεγυρισμένο ξενύχτι (ήταν αδύνατον να το αφήσω από τα χέρια μου) μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι εξαιρετικό! Γραμμένο από μια έφηβη και απευθυνόμενο σε εφήβους πιστεύω ότι θα επιτελέσει σπουδαίο παιδαγωγικό – συμβουλευτικό έργο, με τον καλύτερο τρόπο.
Οι πρώτοι έρωτες, η μουσική, το σχολείο, οι σχέσεις με τους γονείς και τους συγγενείς, τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των νέων είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που βρίσκονται στις γραμμές του. Οι ήρωες της Ελπίδας Ισμαήλ βρίσκονται μπροστά σε φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια που καλούνται να ξεπεράσουν. Μέσα από τις αντιδράσεις τους, απέναντι σε αυτούς τους τοίχους, έρχονται σε εμάς τα μηνύματα που θέλει να περάσει η συγγραφέας. Μηνύματα για όλους τους αναγνώστες, ανεξαρτήτου ηλικίας, που στο χέρι τους ή καλύτερα στο μυαλό τους είναι να τα αξιοποιήσουν.
Με άφησε πραγματικά άφωνο το ταλέντο της δεσποινίδος Ισμαήλ. Δημιούργησε ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα που καθώς απολαμβάνεις την ανάγνωση του -μερικές φορές δακρύζεις, αλλά έτσι είναι η ζωή- σε φέρνει πιο κοντά με τους νέους της εποχής μας και τα προβλήματα τους. Αν σε τέτοια ηλικία -ήταν μαθήτρια όταν το έγραψε- μπόρεσε να δημιουργήσει ένα μικρό διαμάντι, φαντάσου τις θα κάνει όταν ωριμάσει η γραφή της. Η Ελπίδα Ισμαήλ με το «Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία», έκανε ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα στον χώρο της λογοτεχνίας. Αναμένω με λαχτάρα το δεύτερο. 🙂
[grbk https://www.greekbooks.gr/ismail-elpida.person%5DΑπό το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρουμε:
Η δεκαεπτάχρονη Τζένα βιώνει δύσκολα την εφηβεία της· οι καθημερινές εντάσεις μέσα στην οικογένεια, τα προβλήματα στο σχολείο, η αποκάλυψη της υιοθεσίας της και μια σειρά από συγκλονιστικά γεγονότα την οδηγούν σε ένα δρόμο καταστροφικό.
Πολλά πρόσωπα περνούν από τη ζωή της και αφήνουν τα ίχνη τους. Το πιο βαθύ σημάδι όμως θα το αφήσει ο Νίκολας, ο μεγάλος της έρωτας. Θα έρθει ωστόσο η στιγμή που θα πρέπει να κάνει τις επιλογές της, όσο δύσκολες κι αν είναι αυτές. Να αφήσει τον εαυτό της να καταστραφεί ή να προσπαθήσει να στηριχτεί στις δικές της δυνάμεις και να σωθεί όσο είναι καιρός;
Και όταν μέσα σε όλη την προσπάθεια αναγκαστεί να αντιμετωπίσει μια ξαφνική απώλεια, θα καταφέρει να φανεί αρκετά δυνατή ώστε να μην οδηγηθεί ξανά σε δρόμους χωρίς γυρισμό;
Ένα μυθιστόρημα για όσα απασχολούν τους νέους σήμερα, γραμμένο με ιδιαίτερη ευαισθησία από μια εξίσου νέα συγγραφέα.
apla teleio….
euxaristw polu! 🙂
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ!!!! ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ !!!
το ξεκίνησα Σάββατο πρωί κ το τελείωσα Κυριακή βράδυ!
δεν θυμάμαι να έχω συγκινηθεί κ να έχω κλάψει έτσι με άλλο βιβλίο!!!
ειδικά στα 2 τελευταία κεφάλαια,είχα πλαντάξει στο κλάμμα…!
είναι απίστευτο βιβλίο!!!!
wraio t vivlio alla emena pragmatika me apoteleiwse pros to telos
ein fovero!!!apla teleio!cugklonictiko!!fantctiko!uperoxo!apla 9eiko!!!!
mia erwthch: exei vgei c tainiaa??
καταχράς θέλω να τονίσω..ότι σιγκινήθηκα +εκλεγα..οταν ειχα φτασει στις τελευτεες σελίδες…το γιατι μου δεν μπορώ να το εκφράσω ,αλλά το βιβλίο με άγγιξε πραγματικα +θα ηθελα να το ξαναδιαβάσω +να το διαβαζω συνεχεια..όμως αυτό δεν γινετε..γιατι είναι μιας συμαθητριάς μου…είμαι μόλις 14 χρονον..και καταλαβενω πολλα πραγματα..τουλαχιστον ετσι νομιζω…:) Ελπίδα μου επιτρεπεις να σε ρωτήσω κάτι…ειπες οτι ειναι αυτογραφικο το βιβλίο…..εσυ ποιον ”ρολο” περνεις στο βιβλίο σου…?DAPHNE συμφωνώ μαζι σου..έχει βγει +σε ταινία..?
pragmatika ena TERASTIO brvo sthn apistefth elpidaa..evgazes apistefto sunais8hma k htan ena ap’t lg vivlia me t opoia sugkinh9hka tso pl..sugxarhthria g ts stigmes xaras k sugkinhshs p mas xarises k makari n sunexiseis n grafeis toso omorfa..:)..3ereis k egw 9elw n mimh9w t paradeigma s..dld eixa arxisei n grafw st 13 m ena vivlio alla dn t teleiwsa..afth t fora omws eim apofasismenh n t kanw..panw ap’ola g mena..9 ein kt san kata9esh 4uxhs oson afora tn ka9hmerinothta m..m edwses ena akoma efalthrio g n pale4w g afto p agapaw perissotero meta tn kolumvhsh:t vivliaa..:)..s efxaristww..!!! 🙂 <3
Πραγματικά το βιβλίο είναι καταπληκτικό !!! Ένα μεεγάλο μπράβο στην ελπίδα ! Ήταν πάρα πολύ συγκινητικό προς το τέλος του !!!!!
apla telei0…dN m aRecoun k pl ta vivlia alla ayto to cingkekrimeno to exw diavaei 4 forec…elpida ythela n 3erw ama exeic gra4ei k allo vivlio 🙂 ?
Den exw na pw tipota!Perito vevaia na pw pws sta 2 teleutaia kefalaia dn stamatisa na klaiw!Sygxarhthria Elpida!Makari na vgaleis ki alla tetoia paromoia vivlia!:)
einai iperoxo vivlio to diavasa 3 fores latrevo tin logotexnia kai diavazw polla vivlia ala kanena alo den me exei siginisei toso poli sinxaritiria einai apla ena aristourgima!!!
το έχω διαβασει 7 φορες και ακομα δεν το χωρτενω (η σελιδα 355 ειναι η αγαπημενη μου γιατι μου θυμιζει μια στιγμη που οταν την σκεφτομαι θελω να πεθανω)εχω κλαψει τοσο πολυ που δεν εχω αλλα δακρια να ριξω : (
Περιγραφει τη ζωη μου (σ. 360) ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΑΜΩΤΟ ΓΙΑΤΙ;
NEVER FELT LIKE THIS- tragoudaki-SYNXARHTHRIA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!AGAPHMENH SEL IS 355 (me ekfrazei)
Ηταν το καλητερο βιβλιο που διαβασα ποτε (και δεν εχω διαβασει και λιγα)…!!!
Εβλεπα τον εαυτο μου μεσα απο το προσωπο της Τζενα…!!! Το έκανα δικό μου…!!! Το λατρεψα…!!! Εκλαψα πολυ ειδικα την πρωτη φορα που το διαβασα…!!! Το εχω διαβασει δυο φορες και τωρα ειμαι στην τριτη και ομως δεν το εχω βαρεθει….!!! Υπεροχη δουλια….!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ελπιδα θελω να ξερω αν εχεις γραψει και αλλα βιβλια…!!
ΕΛΠΙΔΑ ΜΟΥ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΣΕΛΙΔΑ 389 ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΤΟ ΣΕΙΜΙΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΟΤΙ (εχω πεθανη και ειμαι στον παραδεισο και θα σου στειλο εναν ανθρωπο που με αγαπουσε οταν ημουν ακομα στη ζωη ηταν ο καλητερος μου φιλος ο Μαρκ θα σε κανει ευτυχισμενη και καποια μερα θα ερθεις στον παραδεισο και θα ειμαστε μαζι)ΕΛΠΙΔΑ μου εισαι καταπληκτικη συγγραφεας και ελπιζω να γραψεις ενα βιβλιο για εφηβους ειναι η 2 φορα που διαβαζω το βιβλιο σου.Φιλια……….!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ελπίδα,έχω διαβάσει αρκετά βιβλία που το καθένα απο αυτά ηταν ξεχωριστό.Αλλά κανένα δεν με συγκίνησε όσο αυτό το βιβλίο. Το έχω αγαπήσει!!! ελπίζω να συνεχίσεις να γράφεις έτσι!!!
loipon egw twra ti na pw….den exw logia….eimai 15 kai molis xthes to brady to teleiwsa…den exw klacei etsi pote gia biblio kai den pisteya genika oti tha mporoysa na klacw me ena biblio…omws ayto to biblio einai pragmatika kati to idiaitero….to phra thn paraskeyh xekinhsa na to diabazw sthn bibliothhkh mas poy pragmatika einai apo ta agaphmena moy merh giati ekei exw hsyxia kai xalarwnw..otan to arxisa to latreca gyrisa sto spiti phra ena allo biblio poy eixa kai amesws to phga pisw gia na daneistw ayto…to diabaza olh thn hmera stamathsa me mia mikrh paysh fysika sth 1:00 to brady kai thn epomenh mera to teleiwsa sth 2:00 to brady….einai to kalhtero biblio poy exw diabasei tetoio klama pote!!!mprabw makari kai egw na eixa tis ikanothtes soy!!!elpizw na to diabaseis!!
το αρχισα να το διαβαζω 5ηωρα το μεσημερι και το τελιωσα 3ηωρα το βραδυ μου αρεσε ΠΑΡΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΥ και εκλαψα αρκετα στο τελος εχει γινει το αγαπημενο μου βιβλιο ινε φοβερο!!!
Eίναι το καλήτερο βιβλίο που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής!!!! Απλά υπέροχο!!!!!!
το βιβλιο ηταν τελεια δεν ειχα διαβάσει ποτε βιβλιο και με το που διαβασα αυτο το βιβλιο αρχησα και διαβασα μου αρεσε παρα πολυ και το τελος ηταν απιθανο και με εκανε να κλαιωω. ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΑΠΗΣΤΕΥΤΟ
το καλυτερο βιβλιο που εχω διαβασει ποτε, μακραν!
Ηταν….τελιο δεν εχω λογια ομως νομιζω πως δεν επρεπε να πεθανει ο ερωτας σε βοηθαει να καταλαβεις τα παντα απο ενα ονειρο καταλαβε η τζενα τι Ειρήνη συμβει σελ(354-355)
Το βιβλιο με εντυποσιασε πραγματικα ηταν το πρωτο βιβλιο που εκλαψα εχθες το τελιωσα και ακομα κλαιω τοσο πολυ οταν το θυμαμαι κλαιω ελπιδα να σε ρωτησω κατι θα μπορουσες να το βγαλεις και σε ταινια….